بسم الله الرحمن الرحیم

 

یاد اون قدیما به خیر؛

همون روزهائی که رفقا وقوف در عالم مجرّدات داشتند و هنوز بازار تبلیغ و تدریسشون گرم

 نشده بود، یآدش، به خیر ؛

یاد همون روزهائی که سَرِمون خلوت تر بود و احوالاتمون بهتر، به خیر ؛

یاد خسته گی های کهنه ای که با گعده های چند دقیقه ای از وجودمان رخت بر بسته و می رفتند، به خیر؛

یاد سال های اوّل طلبه گیِ مان که هر از چند گاهی برای رفع خستگی و تجدید قوا سر به کوه و بیابان می گذاشتیم و از طبیعت نیروئی مضاعف        می گرفتیم، به خیر؛